«Гносеологиялық оптимизм, скептицизм және агностицизм»: скептицизмнің гносеологиялық стратегия ретінде қазіргі ғылыми және қарапайым дү

Қазақстан Республикасы білім және ғылым министрлігі

Әл - Фараби атындағы Қазақ Ұлттық Университеті

[pic 1]

                   Факультеті «География жәге табиғатты пайдалану»

                   Кафедрасы «Кадастр»

ЭССЕ

Тақырыбы: «Гносеологиялық оптимизм, скептицизм және агностицизм»: скептицизмнің гносеологиялық стратегия ретінде қазіргі ғылыми және қарапайым дүниетанымдағы маңызы

                                 Орындаған: Бәкір Мейіржан

                                      Тексерген: Серікбай Г. Ж.

Алматы 2017ж

Жалпы адамзаттың, мына әлемнің қалай және қашан пайда болғанына ешкім нақты жауап бере алмайды. Адамзат ғасырлар бойы осы сұрақтың жауабын беруге тырысты, көптеген ғалым-ғұламалар өз пікірлерін айтты. Бірақ еш нәтиже болған жоқ деп те айтуға болмайды. Соңғы ғасырлардағы ғылыми ашулардың арқасында бірқатар пікір таластар мен сұрақтардың нақты жауабын тапты. Міне,  осындай сұрақтардың жауабын табуда философиялық үш негізгі түсінік бар. Олар – «оптимизм», «кептицизм», «агностицизм».

Ең бірінші, бұл философиялық терминдердың анықтамасын беріп, түсініп алсақ.

Гностицизм - біздің дәуірдің алғашқы бірнеше ғасырларында ең танымал болған әртүрлі мистикалық бағыттағы топтар мен олардың ілімдерін сипаттайтын жалпы термин. Ол сондай-ақ осы ілімдердің кейінгі және қазіргі жаңғыруларына қолданылады. Гностицизм термині гностиктер трансценденттік түсінудің, өзін-өзі танудың немесе Құдаймен бірліктің құлпын ашудың кілті деп мәлімдеген эзотерикалық санаға сілтеме жасайтын гректің білім, gnosis (γνώσις) сөзінен шыққан.

Агностицизм термині әдеттегі тілде қолданылатындықтан, әдетте Құдайдың бар екендігі туралы мәселе бойынша бейтарап немесе шешілмеген позицияны білдіреді. Бұл бір жағынан діни сенімнен бас тартудың, екінші жағынан ашық атеизмнің стенографиясы. Философиялық дереккөздер мен Викториядағы агностицизм экспозициялары оны діни немесе ғылыми болсын, адам білімінің шектері туралы дәлелдердің әлдеқайда кең жиынтығын білдіретінін көрсетеді.