Махаббатсыз дүние бос

МАХАББАТСЫЗ ДҮНИЕ БОС…

Махабатсыз дүние бос, қараң өмір. Онсыз өмір сүру мүмкін емес. Оны ұлы ғұлама адамдар да мойындаған…

Махаббат деген – сезім ғой ішке сыймаған,

Махаббат деген – ұнатқан жанды қинаған,

Махаббат деген – қарамай кету өзгеге,

Махаббат деген – жылату қатты сүйсе де,

Махаббат деген – қымбат қой алтын күмістен,

Махаббат деген – тұрады ылғи үміттен,

Махаббат деген – жылаған жанды жұбату,

Махаббат деген – түзу жанды құлату!

Адамзатпен бірге жаратылып, адамзатпен бірге өлетін мәңгі тақырып – ұлы махаббат туралы миллион рет жазылған шығар. Бұрынғы кезде махаббат бостандығы болмаған. Ал осы бостандықты аңсаған халық, мынадай өлең шығарған екен:

Өлеңді кім айтпайды ән шығарса,

Сұлуды кім алмайды мал шығарса.

Жарылқап жақсы құдай кетер еді,

Бір жүр деп сүйгеніңмен заң шығарса.

Бұл әрине, ғашықтардың сол замандағы қалыптасқан түсініктерге деген күйзелісі. Лиро-эпостық жырлардың қайсысын оқымасаңызда бір-бірлеріне ынтық жандардың махаббаттары баянсыз болғанғой.  Ал біздің заманымызда махаббатта бостандық бар ма? Әрине, бостандық болғанда қандай! Мәселен, қазір бірін-бірі ұнатқан екі жас еш кедергісіз бас қоса алады. Оған тіпті, әлеуметтік жағдайда, ата-ананың қарсылығы да әсер етпек емес! Менталитетімізге жат азаматтық неке де көбейді, қара көз қыздарымыз бен ер азаматтарымыз өзге ұлт өкілдерімен де және өзге нәсілдермен де некелесіп жатқаны айдай ақиқат.

Махаббат – адам жүрегін нұрлы қуанышқа бөлеп, рухани қанат бітіретін ең күшті, ең тұрақты, ең асқақ сүйіспеншілік сезім. Алайда қазіргі жастар арасындағы сүйіспеншілік сезім тым жеңілдеп кеткен жоқ па?  Өйткені бүгінгі қоғамымызда кез-келген жерде аймаласып, сүйісіп тұрған жастарды жиі көреміз. Сондықтан оған үлкендердің талай рет сын айтып, мін тағып жатқандығын да естідік. Олар: «Кеңес заманында құшақтасып, сүйіспек түгілі, көшеде қол ұстасып жүрудің өзі ұят болатын. Мыналардың өз қадір-қасиеттерін кетіріп, әркіммен бір жабысып тұрғандарына жол болсын. Әй, осылардың махаббаты шынайы болып, шаңырақ көтерсе жақсығой» дейді күйініштерін жасыра алмай. Расында жастар арасындағы махаббаттың қадірінің өлшемі тым таяз болып кетті. Олай дейтінім, уақытша көрсеқызарлықтың нәтижесінде, бейресми деректерге сүйенсек, елімізде жыл сайын 300 000-ға жуық жасанды түсік жасалады екен. Жалған махаббаттан суицидке баратын жастардың да саны жетерлік. Қазіргі кезде Дүниежүзілік Денсаулық Сақтау Ұйымының дерегіне сүйеніп айтар болсақ, Қазақстан азаматтарының өз өмірлерін қиюы бойынша әлемде үшінші орынды алады екен. Ал осыдан үш жыл бұрынғы деректер бойынша Қазақстан бесінші орында болған. Ол кезде орта есеппен 100 000 адамға шаққандағы суйцид жасаушылардың саны 30 адамды құраған. Бұл жағдайлардың қоғамымызда жиіленіп кетуінің басты себебі – жастардың батысқа еліктеуі. Ал батыстың кинофильмдері, клиптері, музыкасы, ашық киімдері жастардың санасын улауда. Сонымен қоса жастарымыздың 14 ақпанда «Әулие Валентин» күнін тойлауы да батысқа еліктеушілік көрінісі. Бұл күнді тойлау, жасөспірімдердің ақыл-ойын бұзады, оларды жыныстық қатынасқа тым ерте итермелейді. Жастар арасындағы осындай кесірлі проблемаларды болдырмау үшін, бұл мерекені тойлау дұрыс емес. Егер біз батыстың мәдени қысымына бой алдырсақ, онда біз қазақи мәдениетімізді жоғалтамыз. Батыстық саясаттың негізгі астары ғашық болып қалған адам, өзіне айтылған насихаттарға мән бермей, оны жындының сандырағы сияқты қабылдайды. Сондықтанда пайғамбарымыз: «Ғашықтық адамды керең және соқыр етеді» деген. Кереңге не айтсаңда естімейді, соқырға бүкіл түстерді көрсетсең де ешбірін ажырата алмайды. Ғашық болғанның да көзіне өзге ешнәрсе көрінбейді. Хадис-шарифтерде тұрақсыз махаббат сезімдеріне былай делінген.