Шпаргалка по "Журналистике"

1. Літаратурнае рэдагаванне як вучэбная дысцыпліна

Літаратурнае рэдагаванне - творчы працэс, які ўключае ў сябе усе этапы працы над рукапісным творам. Задачы: паляпшэнне мовы, стылю і кампазіцыі тэксту.Літаратурнае рэдагаваннне – дысцыпліна, якая вывучае творчыя працэсы аналізу, ацэнкі і ўдасканалення літаратурнага твора з мэтай давядзення яго ў найбольшым прымальным выглядзе да адрасата у выдавецтве, рэдакцыі СМІ, інфармацыйным агенцтве , на інтэрнэт-партале.

Аб’ектам названага курса з’яўляецца рэдагаванне (redactus – даведзены да ладу, прыведзены ў парадак) – галіна дзейнасці, галоўны змест якой заключаецца ў творчай працы рэдактара з аўтарам над удасканаленнем рукапісу будучага твора, падрыхтоўка яго да адпаведнага афармлення і выпуску ў свет.

Мэта курса як вуч. Дысцылінай -  дапамагчы авалодаць тэарытычнымі асновамі і прафесійнымі прыёмамі рэдактарская працы над тэкстам журналісцкага твора пры падрыхтоўцы яго да публікацыі.

Рэдагаванне( паводле А.Э.Мільчына) – працэс выяўлення меры грамадскай каштоўнасці твора,прызначаннага для выдання,г.зн. меры адпаведнасці зместу и формы гэтага твора яго грамадскаму прызначэнню, на падставе параўнання прагнознага ўздзеяння твора на чытача з грамадска неабходным, а таксама працэс дапамогі аўтара ва ўдасканаленні твора з мэтай давесці яго каштоўнасць да грамадска неабходнай або прынамсі максімальна наблізіць да яе.

Літаратурнае рэдагаванне – прыкладная па сваім характары , практычная па мэце, комплексная па структуры дысцыпліна, адна з маладых у шэрагу філалагічных.

Фарміраванне яе ішло традыцыйным шляхам.

Упершыню універсіцеукі курс лекцый па літ. Рэдагавані быў прачытаны на фак-це журналістыкі МДУ Канстанцінам Іакінфавічам Былінскім у 1952 годзе. У лекцых была сфармулявана агульная канцэпцыя курса.

З’яўленне новага тэрміналагічнага спалучэння было абумоўлена 2 прычынамі:

1)імкненне падкрэсліць спіцыфіку рэдакцыйнай падрыхтоўкі матэрыялу.

2)неабходнасцю даць назву паняццю больш шырокаму , чым літаратурная праўка. Ліквідацыя памылак мовы і стылю.

Паняцце выкарыстоўваецца з канца 40-х. Былінскім.

Гэтыя палажэнні атрымалі развіццё ў дапаможніках Былінскага,Разенталя, Сікорскага,Мільчына,Накаракавай і інш. У БДУ – Карповіч М.П.

Схема працы: 1 этап - знаёмства рэдактара з тэкстам.

2 этап - усведамленне задачы рэдагавання і вызначэнне віда праўкі

3 этап - рэдактар вырашае, як ён паступіць: будзе рэдагаваць сам, рэдагаваць разам з аўтарам ці прашле матэрыял на дапрацоўку

4 этап - непастрэдна працэс праўкі

2. Працэс фарміравання літ. рэдагавання як самастойнай дысцыпліны

 - Старажытная Русь. Апрацоўка тэкста. Калі перавадзіліся багаслужэбныя кнігі з візантыйскіх копій арыгіналаў.

 - Іван Фёдараў. Сярэдзіна 16 стагоддзя. З яго імем звязаны пачатак кнігадрукавання на Русі. Калі выдаваў свой "Апостал", выльмі доўга працаваў над тэкстам.

 - Пятроўская эпоха. Распаўсюджваецца выдавецкая справа.

 - 18 стагоддзе. Шмат пісьменнікаў, публіцыстаў.

 - Як самастойная дысцыпліна літаратурнае рэдагаванне пачынае існаваць з 40-50-х гадоў 20 стагоддзя. У Маскоўскім паліграфічным інстытуце пачынаюць чытаць курс лекцый па літаратурнаму рэдагаванню, а ў 1952 годзе прафесар Былінскі пачынае чытаць лекцыі і на факультэце журналістыкі МДУ. Распрацоўваюцца метадычныя дапаможнікі, практыкумы па літаратурнаму рэдагаванню (Абрамовіч і Лазарэвіч)

З’яўленне новага тэрміналагічнага спалучэння было абумоўлена 2 прычынамі:

1)імкненне падкрэсліць спіцыфіку рэдакцыйнай падрыхтоўкі матэрыялу.

2)неабходнасцю даць назву паняццю больш шырокаму , чым літаратурная праўка. Ліквідацыя памылак мовы і стылю.

Паняцце выкарыстоўваецца з канца 40-х. Былінскім.

Гэтыя палажэнні атрымалі развіццё ў дапаможніках Былінскага,Разенталя, Сікорскага,Мільчына,Накаракавай і інш. У БДУ – Карповіч М.П

3. Гісторыя рэдагавання. Значэнне рэдактарскага вопыту класікаў рускай літаратуры (Талстой, Чэхаў, Горкі)