Мой роздум аб вершы Максіма Танка

Мой роздум аб вершы Максіма Танка

«Каб не анямела душа скрыпкі…»

Максім Танк - адзін з самых вядомых і арыгінальных прадстаўнікоў беларускай культуры і паэзіі XX стагоддзя, які вельмі шмат зрабіў для яе ўзбагачэння і развіцця, для пошукаў новых шляхоў паэтычнай творчасці. Каля сямідзесяці гадоў гучаў яго голас ў беларускай паэзіі, якая ўражвае разнастайнасцю тэм, вобразаў, форм, творчым засваеннем нацыянальнай паэтычнай традыцыі і наватарствам. Паэт пакінуў нам, нашчадкам, вялікую, мудрую, павучальную спадчыну, творчыя абсягі якой надзвычай шырокія. У цэнры ўвагі яго творчасці – чалавек.

Максім Танк праявіу сябе як сапраўдны мастак у напісанні свабодных вешаў - верлібраў. Прыкладам такой вершаванай формы з'яўляюцца радкі верша «Каб не анямела душа скрыпкі…». Гэта верш-развага, верш-роздум. Паэт даверліва размаўляе з чытачом, дае яму карысныя парады.

Як выхаваць душу чалавека? Каб быць сапраўдным чалавекам, трэба умець і плакаць, і смяяцца, трэба дружыць з працай, умець пачуць струны душы другога чалавека. А душа такая ж тонкая і ранімая, як і струны скрыпкі. Агульначалавечыя праблемы прасякнуты ідэяй павагі да працавітага чалавека.

У гэтым творы мы знаходзім адказы на такія злабадзённыя пытанні:

- якім павінен быць чалавек?

- што такое дабро?

- у чым сэнс чалавечага жыцця?

I разам з гэтым вучымся рабіць выбар жыццёвай пазіцыі, вучымся жыць і быць чалавекам.

Паэт заўсёды імкнуўся да стварэння поўнай мастацкай карціны, намагаўся глыбока раскрыць рысы пэўных эмацыянальных пачуццяў