Іван Мележ: Жыццё І Творчасць

Іван Мележ: Жыццё І Творчасць

Іван Мележ - беларускі пісьменнік і публіцыст.

ІВАН МЕЛЕЖ: БІЯГРАФІЯ

Іван Паўлавіч Мележ нарадзіўся 8 лютага 1921 года ў звычайнай сялянскай сям'і ў вёсцы Глінішча (Гомельская вобласць). З дзяцінства прыцягваўся да гаспадарчых работ – пас свіней, авечак, кароў.

У 1938 годзе скончыў сярэднюю школу ў мястэчку Хойнікі. Падчас вучобы Мележ шмат малюе і ў будучыні хоча стаць мастаком.

Пасля заканчэння школы будучы народны пісьменнік спрабаваў паступіць у адзін з маскоўскіх універсітэтаў, але няўдала. І цэлы год ён працуе ў Хойніцкім райкаме камсамола. У гэты час шмат ездзіць па вёсках, мае зносіны з людзьмі, назірае за іх жыццём. У 1939 годзе з другой спробы паступае ў Маскоўскі інстытут філасофіі, літаратуры і гісторыі, але быў прызваны ў Чырвоную Армію. У войску, нягледзячы на забарону, вядзе Ваенныя дзённікі, якія ў большасці былі згубленыя пасля пачатку вайны. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны ваяваў пад Мікалаева і Растовам-на-Доне. У ліпені 1941 быў сур'ёзна паранены ў правае плячо пад Растовам і адпраўлены ў бальніцу ў Тбілісі. Пад Растовам Іван Мележ атрымлівае другое раненне. Асколкам бомбы яму раздрабіла правае плячо, і ўсю руку хацелі ампутаваць. Але знайшоўся хірург, які выратаваў яе. Пасля гэтага пісьменнік атрымаў інваліднасць і быў накіраваны ў Бугуруслан. З лістапада 1942 года выкладаў ваенную падрыхтоўку і завочна вучыўся на літаратурным факультэце малдаўскага педінстытута.

У ШЭРАГАХ САВЕЦКАЙ АРМІІ

ТВОРЧАСЦЬ

Дэбютаваў у друку вершам «Радзіме» ў газеце «Чырвоная змена» ў 1939 годзе, прозай на рускай мове — апавяданнем «Последняя операция» — у газеце «Бугурусланская правда» у 1943 годзе, прозай на беларускай мове — апавяданнем «Сустрэча ў шпіталі» — у газеце «Звязда» за 25 лістапада 1944 года. 

У 1941—1942 гадах І. Мележ вёў дзённік, запісы якога ў 1977 годзе ўвайшлі ў яго «Першую кнігу», што ўбачыла свет ужо пасля смерці пісьменніка.

Сходненскі перыяд быў надзвычай важным у станаўленні Мележа-мастака, менавіта тут ён цвёрда вырашыў стаць пісьменнікам. Першыя свае апавяданні даверыў Кузьму Чорнаму і атрымаў падтрымку, сталы майстар настойліва раіў пісаць, працаваць над сабой і сачыць «за псіхалагічным абгрунтаваннем чалавечых учынкаў».