Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесінің құрылымы мен жарақтандырылуы

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ ...................................................................................................... 2-4                                                                                                      
1. РЕАНИМАЦИЯ ЖӘНЕ ҚАРҚЫНДЫ ТЕРАПИЯ БӨЛІМШЕСІНДЕ МЕДБИКЕЛЕРДІҢ ЖҰМЫСЫН ҰЙЫМДАСТЫРУ МӘСЕЛЕСІ БОЙЫНША ТЕОРИЯЛЫҚ ШОЛУ
1.1. Реанимациялық бөлімше жағдайында Мейіргерлік көмек көрсетуді қазіргі заманғы ұйымдастыру ....................................................................................... 5

1.2 Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесінің қызметін ұйымдастыру  6
1.2. Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесінде посттық медбикелердің қызметін ұйымдастыру ........................................................................................8-11
1.3. Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесінде пациенттерге мейіргерлік күтім жасау...........................................................................................12

2. ЗЕРТТЕУЛЕР МАТЕРИАЛДАРЫ МЕН ӘДІСТЕРІ

2.1Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесінің құрылымы мен жарақтандырылуы ..............................................................................................14-17
2.2 Реанимация және қарқынды терапия бөлімшесіндегі медбикелердің қызметін талдау .................................................................................................18- 29

2.3. Реанимация және қарқынды терапия бөліміндегі мейірбикенің кәсіби қызметі бойынша ұсыныстар ............................................................................. 30

ҚОРЫТЫНДЫ ............................................................................................. 31

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ ............................................32-34

КІРІСПЕ 

Тақырыптың өзектілігі. Бұл тақырыптың өзектілігі реанимация бөлімінде өмірлік маңызды функциялардың бұзылуын қалпына келтіру, этиологиялық факторға қарамастан науқастарды терминалдық жағдайлардан шығару бойынша жалпы шаралар жүзеге асырылатындығына байланысты. Қалалық аурухананың осы бөлімшесін ұйымдастыру емдеудің тиімділігі мен өлім-жітімді төмендету бойынша әсерлі нәтижелерге қол жеткізуге мүмкіндік береді [1].Терминалдық жағдайдағы пациенттерге шұғыл медициналық көмек көрсету, салыстырмалы түрде жақында клиникалық қайтыс болған науқастарды жандандыру реаниматология және қарқынды терапия бөлімшелерінде көрсетіледі. Мұндай жағдайларда уақыт факторы көбінесе емдеу шараларының сәттілігі үшін өте маңызды. Кез келген жағдайда, оның ішінде емдеу мекемесінің қабырғасынан тыс жерде білікті көмек көрсете білу мамандандырылған реаниматологиялық бөлімшенің қызметкері ғана емес, кез келген бейіндегі медбике үшін қажет [2].Төтенше жағдайларда шұғыл көмек көрсету кезінде медицина қызметкерлерінің бригадасы «бір команда» ретінде үйлесімді әрекет етуі керек, сондықтан медбике тек ойланбайтын орындаушы ғана емес, дәрігерлік тағайындауларды мойынсұнушылықпен орындап қана қоймай, қажетті бастаманы көрсете отырып, көрсетілетін көмектің мәні мен тактикасын жақсы түсінуі керек. Ол дәрігер-реаниматологтың айла-шарғы жасау үшін жабдықты дайындап қана қоймай, оған шебер көмектесу үшін манипуляцияның барысын нақты білуі керек.
Жазатайым оқиға емдеу мекемесінің қабырғасынан тыс жерде орын алса және мұндай жағдай орын алса, әдетте, медбике медициналық, оның ішінде реаниматологиялық көмекті өз бетінше тез және сауатты көрсетуге міндетті [3]. Асыра сілтемей, бұл жағдайда адамның өмірі оған байланысты деп айтуға болады.Кез - келген бейіндегі бөлімде жұмыс істей отырып, мейірбике кез-келген жағдайға тап болуы мүмкін, оның ішінде дәрігер мен білікті реаниматологтар пайда болғанға дейін қажет болатын толыққанды реанимациялық көмек көрсету мүмкіндігі қажет.Мейірбике уақтылы кезеңде жоғары кәсіби деңгейде белгілі бір міндеттер шеңберін өз бетінше орындай алатын білікті қызметкер ретінде қарастырылады. Мейірбике қызметкерлеріне науқастардың жағдайын бақылау және оларға күтім жасау, сондай-ақ емдеуші дәрігердің тағайындауларын орындау функциялары жүктеледі [4].Ауырсыну және ауырсынуды басқару мәселесі ежелден бері адамдардың назарын аударып келеді. Қазіргі уақытта ауырсыну оның терапиясының сапасы мен тиімділігін жақсарту үшін көп күш жұмсауды қажет ететін маңызды клиникалық мәселе болып табылады [5]. Ауырсыну-бұл адамдарды медициналық көмекке жүгінуге мәжбүр ететін негізгі симптом. ДДҰ мәліметтері бойынша, жыл сайын әлемде өмірдің соңғы апталарында тиісті ауырсынуды қабылдамаған 4 миллионнан астам онкологиялық науқастар қайтыс болады. Мұндай нәтижелер анальгетиктерді жеткіліксіз қолданумен және өлімге әкелетін науқастарда нашақорлықтың дамуынан қорқумен түсіндіріледі. Бірақ ауырсыну проблемаларына, анальгезияға және ауырсыну механизмдерін зерттеудегі медицинадағы жетістіктерге деген қызығушылықтың артуына қарамастан, операциядан кейінгі және операциядан кейінгі ауырсынуды басудың сапасы әрқашан қанағаттанарлық бола бермейді [6].Қазіргі уақытта хирургиялық араласудың 90% - ы жалпы анальгезиямен жасалады. Бұл әдіс жергілікті анестезияға қарағанда бірқатар маңызды артықшылықтарға ие және көлемі, сипаты және ұзақтығы бойынша кез келген хирургиялық араласуды орындауға мүмкіндік береді. Сонымен қатар, жақында аллергиялық көріністері бар науқастардың саны едәуір өсті, оларда жергілікті анестезиямен хирургиялық араласу мүмкін емес. Сондай-ақ, жалпы анестезия әсіресе балалар клиникалық тәжірибесінде жиі қолданылады, өйткені жас балаға белгісіз процедурадан қорқу тән және оны толығымен анестезиялау оңайырақ болады. Ұзақ уақыт бойы адам ауру мен өліммен күресуге тырысады. Бірақ адамның санасындағы ең үлкен наразылық-мезгілсіз өлім. Адам ағзасы-бұл күрделі жүйе, оның барлық бөліктері мыңдаған жіптермен бір-бірімен байланысқан. Қарым-қатынастың жоғалуы адам денесін тіндердің қосындысына айналдырады, адамның әрбір ұлпасы мен мүшесі өздігінен өмір сүре бастайды және бұл дененің өліміне әкелуі мүмкін. Бұл жағдай терминалдық күй деп аталады және адам өмірінің соңғы кезеңдерінде пайда болады. Адам тыныс алуды тоқтатып, жүрек жұмысын тоқтатқаннан кейін біраз уақыт өмір сүре беретіні анықталды. Қажет болған жағдайда, әрбір медицина қызметкері жасай алатын реанимациялық шараларды жүргізу арқылы адамды өмірге қайтаруға болады.