Анализ драмы “Раскіданае гняздо”

Я лічу, што шчасце з’яўляецца адной з галоўных праблем драмы “Раскіданае гняздо”. У  кожнага героя ідэал гэтага шчасця адрозніваўся. Ідэал людскога шчасця Зоські гуманны, але ўтапічны, неажыццявімы.

Яна была светлай, нібы праменьчык сонца ў дажджлівы аўторак.Такія людзі, як Зоська, простыя, з чыстай душой, без ніякіх карыслівых думак, заўседы бачаць у  гэтым свеце лепшае. Зоська нават у самы цяжкі час не адпускала надзею. Яна імкнецца да лепшага жыцця, але не ведая сапраўдных шляхоў да яго, шукае праўды, але не можа знайсці не на зямлі, таму стварае “фантастычную казку сайго жацця” ў марах. Гераіня лічыць, што ў люздях добрага больш, чем дурного і бачыць толькі яго. Так яна і не пабачыла ўсіх парокаў паніча, што аднойчы ледзь не згубіла яе. Для натуры Зоські характэрна тонкасць і сентыментальнасць. Людзі такого тыпу, калі кахаюць, то вельмі моцна і, амаль, на ўсе жыцце. Гэта дзяўчына з чулаю, паэтычнай душою, мяккая, уражлівая, па-дзіцячаму даверлівая. Яна захапляецца ўсім прыгожам, любіць прыроду, яснату, кветкі . Упершыню Зоську мы бачым, калі яна прыходзіць з кветкамі ў руках і просіць Старца памаліцца за здароўе паніча. Мова і манера гаворкі сведчаць аб незвычайнасць і цікавасць яе думак, а яе маналогі поўныя кемлівымі выразамі падцвярджаюць гэта. Гаворыць яна задушэўна, нараспеў, часта ужываючы словы з памяншальна-ласкальнымі суфіксамі.

Зоська марыла аб міры для ўсіх: і для сваёй сям’і, і для свайго каханага, але яна ніколі не прыслухоўваецца да чужой парады. Для яе існуе тольгі адзін варыянт праўды – прыгожы. “Будуць усе паміж сабой браткі да сёстры родныя!”-яна не бачыла, што яе брат і паніч – ворагі на ўсё