Канфесійная гісторыя Пастаўшчыны (канец XVIII – пачатак XX стст.)

МІНІСТЭРСТВА АДУКАЦЫІ РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ

УСТАНОВА АДУКАЦЫІ

«ГРОДЗЕНСКІ ДЗЯРЖАЎНЫ УНІВЕРСІТЭТ ІМЯ ЯНКІ КУПАЛЫ»

Факультэт гісторыі, камунікацыі і турызму

Кафедра гісторыі Беларусі, археалогіі і спецыяльных гістарычных дысцыплін

АПЯЦЁНАК ЯНА АЛЯКСАНДРАЎНА

Канфесійная гісторыя Пастаўшчыны (канец XVIII – пачатак XX стст.)

Курсавая работа

студэнткі II курса дзённай формы навучання

спецыяльнасці 1-21 03 01  «Гісторыя (па напрамках)»

дзённай формы атрымання адукацыі

Навуковы кіраўнік:

Абухава Алена Мікалаеўна,

дацэнт кафедры гісторыі Беларусі,

археалогіі і спецыяльных гістарычных

дысцыплін, кандыдат гіст. навук, дацэнт

Гродна, 2020

РЭЗЮМЭ

Тэма курсавой работы

“Канфесійная гісторыя Пастаўшчыны (канец XVIII – пачатак XX стст.)”

Работа змяшчае: 35 старонак, 5 дадаткаў, 27 выкарыстаных крыніц літаратуры.

Ключавыя словы: праваслаўе, каталіцтва, уніяцтва, іўдаізм, Пастаўшчына, Полацкі сабор, касцёл, царква, святары, дзяржаўная палітыка, архітэктурныя стылі.

Мэта курсавой работы – вызначыць асноўныя перыяды і накірункі ў развіцці канфесійнай гісторыі Пастаўшчыны ў канцы XVIII – пачатку ХХ стст., паказаць уплыў дзяржаўнай палітыкі на канфесійнае жыццё Пастаўскага края.

Аб’ект даследвання: канфесіі, якія існавалі на тэрыторыіі Пастаўшчыны. Прадметам даследвання з’яўляецца вывучэнне храмаў, канфесійных ордэнаў, якія існавалі ў гэты перыяд на Пастаўшчыне.  

У рабоце былі выкарsстаны наступныя метады даследвання: аналіз, сінтэз, абагульненне, гісторыка-генетычны метад, гісторыка-параўнальны метад.

ЗМЕСТ

УВОДЗІНЫ        3

1. ГІСТАРЫЯГРАФІЯ І КРЫНІЦЫ        5

2. ПРАВАСЛАЎНАЯ ЦАРКВА НА ПАСТАЎШЧЫНЕ        8

3. КАТАЛІЦКАЯ ЦАРКВА НА ПАСТАЎШЧЫНЕ        16

4. НЕХРЫСЦІЯНСКІЯ КАНФЕСІІ НА ПАСТАЎШЧЫНЕ        23

ЗАКЛЮЧЭННЕ        26

СПІС ВЫКАРЫСТАНЫХ КРЫНІЦ        27

ДАДАТКІ        30

УВОДЗІНЫ

Канец XVIII стагоддзя змяніў лёсы жыхароў усходніх ваяводстваў Рэчы Паспалітай, у тым ліку Пастаўшчыны. У 1772, 1793,1795 годах адбыліся тры падзелы Рэчы Паспалітай паміж Расіяй, Аўстрыяй і Прусіяй. Пастаўшчына ўвайшла ў склад Расійскай імперыі на працягу 1793–1795 гадоў. Пасля другога падзелу да Расіі адышлі цэнтральная і ўсходняя частка сучаснай Пастаўшчыны (населеныя пункты Паставы і Дунілавічы), а пасля трэццяга падзелу – заходняя (Лынтупы і навакольныя вёскі).

З 1793 года Паставы лічыліся горадам і былі цэнтрам павета, але ужо ў 1796 годзе пераведзены ў статус мястэчка і з’яўляліся цэнтрам воласці ў Дзісненскім павеце спачатку Мінскай, а з 1842 г. – Віленскай губерніі. Пастаўская воласць, як адміністрацыйная адзінка ў Расійскай імперыі, мела меншыя памеры, чым сучасны Пастаўскі раён. У воласці былі 99 вёсак, сяло і мястэчка Паставы.

Рэлігія вызначала светапогляд, паводзіны, сістэму каштоўнасных арыентацый людзей, грамадскую, гаспадарчую, этычную і іншыя бакі жыцця людзей. Храмы розных кафесій здаўна з'яўляліся цэнтрамі сельскіх паселішчаў, выконвалі функцыі грамадскіх і культурных цэнтраў. З уваходам Пастаўшчыны ў склад Расійскай імперыі рэлігійная палітыка ўлад, а за ёй і рэлігійная сітуацыя ў беларускіх губернях пачынае змяняцца.  

Актуальнасць тэмы абумоўлена слабавывучанасцю праблемы канфесійнай гісторыі гэтага рэгіёну, неабходнасць удакладнення ужо вядомых фактаў на аснове выкарыстання новых гістарычных крыніц.

Мэта курсавой работы – вызначыць асноўныя перыяды і накірункі ў развіцці канфесійнай гісторыі Пастаўшчыны ў канцы XVIII – пачатку ХХ стст., паказаць уплыў дзяржаўнай палітыкі на канфесійнае жыццё Пастаўскага края.

Зыходзячы з мэты, прапаноўваецца вырашыць наступныя задачы:

– ажыццявіць аналіз беларускай гістарыграфіі і ахарактарызаваць крыніцавую базу праблемы;