Выкарыстанне дрэва чалавекам

Выкарыстанне дрэва чалавекам

Прыматы часам карыстаюцца палкамі для здабычы карэнняў або для іншых мэтаў, таму лагічна выказаць здагадку, што з самых старажытных часоў людзі таксама маглі карыстацца палкамі. Драўляныя прылады ўтвараюць асноўную частку інструментара паляўнічых-збіральнікаў. Пры спрыяльных умовах захавання нам часам прадастаўляюцца магчымасці зірнуць на дагістарычныя драўляныя артэфакты. Самымі старажытнымі з вядомых драўляных артэтафактаў з'яўляюцца кідальныя дзіды з Шанінгена на поўначы Германіі, узрост якіх 400 000 гадоў. Шматлікія драўляныя артэфакты былі знойдзены на помніках у засушлівай частцы Паўночнай Амерыкі.

Паселішча Азет на паўвостраве Алімпія ў штаце Вашынгтон было пахавана пад апоўзнем ў дагістарычныя часы, там захаваліся не толькі некалькі драўляных вігвамаў, але таксама хатняя начынне, кошыкі, скрынкі і іншыя драўляныя прадметы. Самай важнай драўлянай знаходкай Рычарда Догерці зьявіўся рытуальны плаўнік кіта, выразаны з дрэва кедра і упрыгожаны больш чым сям'ю сотнямі зубоў марской выдры.

Драўляныя тэхналогіі і аналіз

Вытворчасць драўляных прылад ўключае ў сябе такія добра зразумелыя працэсы, як рэзка, габлёўка, выскрабанне, разьба і паліроўка. Часта агнём загартоўвалі завостраныя наканечнікі копій, алей і фарба надавалі прыгожы бляск і выгляд усім вырабам з дрэва. У тых рэдкіх выпадках, калі драўляныя артэфакты добра захоўваюцца, важную інфармацыю аб іх вырабе можна атрымаць пры дбайным вывучэнні саміх аб'ектаў. Вельмі карысныя з гэтага пункту гледжання няскончаныя прадметы, асабліва дзяржальні і зброя, нарыхтоўкі для якіх былі прыгатаваныя, але не скончаны. Яшчэ больш інфарматыўныя драўляныя фрагменты пакінутых дамоў, умацаванняў. Мікраскапічны аналіз драўляных фрагментаў і драўнянага вугалю можа даць інфармацыю аб драўніне, з якой былі пабудаваныя дамы, каноэ і іншыя прадметы. У вельмі рэдкіх выпадках як пры забалочаных, так і ў сухіх умовах выяўляліся каменныя кідальныя наканечнікі і сякеры з захаванымі драўлянымі дрэўкамі і дзяржальнямі разам з вяроўкамі, якімі каменную частку прывязвалі да драўлянай. На раскопках у Азеце знайшлі скончаныя дошкі для дамоў і нават драўляныя скрыні.

У многіх выпадках адзіным ключом да разумення выкарыстання дрэва з'яўляюцца каменныя артэфакты, якімі карысталіся пры апрацоўцы дрэва, або каменная сякера ці іншае прылада, якая мацавалася на драўлянай дзяржальні. Толькі форма такога артэфакта і рэдкія этнаграфічныя аналогіі дазваляюць археолагам рэканструяваць выгляд незахаванай дзяржальні, якая калісьці рабіла каменны артэфакт эфектыўнай прыладай.

Магчыма, дрэва з'яўлялася самым важным сыравінным матэрыялам для нашых продкаў. Тысячы і тысячы каменных сякер калісьці мелі драўляныя дзяржальні. Дрэва выкарыстоўвалася для пабудовы дамоў, умацаванняў, лодак, сховішчаў, у якасці паліва. У большасці супольнасцяў з развітой апрацоўкай дрэва з дапамогай найпростых тэхналогій выраблялі ўтылітарныя і рытуальныя прадметы. З дапамогай агню і кальцавання кары яны валілі дрэвы, каменнымі сякерамі секлі бярвёны.