Прыёмы эфектыўнага слухання. Кіраванне увагай

Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь

Міністэрства адукацыі і навукі Расійскай Федэрацыі

Міждзяржаўная адукацыйная ўстанова вышэйшай адукацыі "Беларуска-Расійскі ўніверсітэт»

Прыёмы эфектыўнага слухання.

Кіраванне увагай.

 Выканала:

студэнтка групы ТЛ-191

Дзямешка Аліна Дзянісаўна

Праверыла:

Панежа Валянціна Васільеўна

                                                        Магілёў, 2019

                                                           Змест

1. Прадмова……………………………………………………….2

2. Аўдзіраванне ў сістэме маўленчай камунікацыі…………….2

3. Прыемы эфектыўнага слухання………………………………3

4. Невербальныя сродкі зносін…………………………………..4

5. Кіраванне ўвагай……………………………………………….7

6. Зкалючэнне……………………………………………………..

7. Спіс літаратуры………………………………………………...9

                                                           ПРАДМОВА

На сучасным этапе адным з найбольш перспектыўных напрамкаў

развіцця мовазнаўства з’яўляецца антрапацэнтрычная лінгвістыка,

якая раскрывае ўплыў аўтара выказвання і рэцыпіента на тэкст і яго

кампаненты, аналізуе здольнасці моўнай асобы, што выяўляюцца ў

час камунікацыі.

Тэорыя і практыка маўленчай камунікацыі адыгрывае важную

ролю ў сістэме філалагічнай адукацыі. Маўленне – адна з галоўных

састаўных частак прафесійнай падрыхтоўкі спецыялістаў-філолагаў,

якія павінны дасканала валодаць рознымі відамі маўленчай дзейнасці,

камунікатыўнымі ведамі і ўменнямі. Прымаючы пад увагу, што беларускамоўная камунікацыя паслаблена ў сферах сучаснага грамадства, вучэбны працэс павінен улічваць сувязі сучасных тэхналогій удасканалення міжасобаснай камунікацыі і рэальнай маўленчай практыкі асобы, узмацняць камунікатыўны кірунак пры падрыхтоўцы спецыялістаў.

                     Аўдзіраванне ў сістэме маўленчай камунікацыі

Аўдзіраванне – успрыманне (слуханне) і разуменне выказвання,

працэс усведамлення сэнсу, зместу і зададзенай тэмы паведамлення.

Ва ўмовах рэальнай камунікацыі аўдзіраванне выконвае тры асноўныя

функцыі:

1) з’яўляецца маўленчым дзеяннем, накіраваным на атрыманне інфармацыі, 2) з’хяўляецца кампанентам моўных зносін, якія адбыавюцца ў вуснай форме 3) можа выступаць элементам кантролю за ўласным маўленнем.

Выдзяляюць наступныя віды аўдзіравання–глабальнае, дэталѐвае, крытычнае.

Глабальнае накіравана на ўспрымане агульнага сэнсу паведамлення (тэма,асноўная думка).

Дэталёвае – поўнае і дакладнае разуменне ўсяго выказвання.

Крытычнае прадугледжвае аналіз і асэнсаванне пачутага.

Якасць успрымання інфармацыі залежыць ад узроўню сфарміраванасці механізмаў памяці, магчымасцей прагназавання і асэнсавання. Пры ўспрыманні інфармацыі важна зразумець тэму паведамлення; выдзеліць сэнсавыя часткі; вызначыць іх галоўную думку; зразумець логіку паведамлення.

У суразмоўніцтве галоўнай умовай успрымання выказванняў з’яўляецца наяўнасць агульнага коду камунікантаў, дзякуючы якому адбываецца пераход з акустычнага кода на мысліцельны код слухача.

Гукавы сігнал ператвараецца ў мысленчыя вобразы. Затым адбываецца лінгвістычны аналіз паведамлення і расшыфроўка яго сэнсу, г.зн. індывідуальнае разуменне выказвання. Працэс успрымання маўлення залежыць ад сферы суразмоўніцтва, сродкаў і спосабаў пабудовы выказвання, узроўню культуры і кампетэнтнасці ўдзельнікаў суразмоўніцтва. Як сведчаць назіранні вучоных, 45 % актыўнага часу чалавек успрымае інфармацыю. Уменне эфектыўнага слухання – важнае ўменне для сучаснага чалавека Уменне слухаць спрыяе эфектыўнаму развіццю маўленчай камунікацыі. Яно надзвычай важнае ў штодзѐнным жыцці і з’яўляецца адным з крытэрыяў камунікабельнасці чалавека.