Оқу практикасы іс-тәжірибие бойынша есебi «Мирас колледж»

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ

 «Мирас колледжі»мекемесі

[pic 1]

Мирас

Колледжі

                        Оқу практикасы іс-тәжірибие бойынша

                                                   (іс-тәжірибие атауы)

ЕСЕБІ

Пән/Дисциплина: Табиғат және экология практикасы.

Мамандығы/Специальность: 0101000 «Мектепке дейінгі тәрбие және оқыту».

Тобы/Группа: Мт 201(1) г  

Курс: 1

Өтілу мерзімі/Сроки проведения практики: 21.06.2021-25.06.2021

Место практики  «Мирас колледж» мекемесі

                                     (наименование предприятия)

Директордың ОӨІТ орынбасары: ___________  Аталыкова Б.С

                                                                               (қолы)                       (Т.А.Ж.)

Іс-тәжірибие жетекшісі: ___________  Бахтиярова Г.H

                                                        (қолы)                                      (Т.А.Ж.)        

Есепті дайындаған: Батырхан.А.Б.

Шымкент 2021

Мазмұны

1.   Кіріспе.....................................................................................................................3-4

ІІ. Негізгі бөлім.............................................................................................................4-8

ІІІ. Қорытынды.............................................................................................................8-9
ІҮ. Пайдаланылған әдебиеттер....................................................................................10

                                                                [pic 2]

1. Кіріспе

Табиғат пен қоғамның арасындағы қарым - қатынастың мән - мағынасы, сипаты қандай, адамдар өзін қоршаған табиғи ортамен қалай байланыс жасайды, олардың бұл ортадағы орны қандай, қоғамның өмір сүруінің және дамуының басты шарты қайсы деген сияқты сұрақтардың философиялық ой - толғамдар жүйесінде ерекше дүниетанымдық маңызы бар.Адам мен табиғат арасындағы қатынас — динамикалық арақатынас. Ол қатынас адам экожүйесінің ерекшелігімен анықталады да, байланыс «табиғатты бағындырумен», «иемденумен» ғана емес, сондай-ақ адам денсаулығы мен тіршілігіне кері әсерін тигізетін экологиялық өзгерістермен айқындалады. Қоршаған ортаның табиғи және әлеуметтік элементтері тығыз байланысты. Ол байланыс әлеуметтік элементтердің, әлеуметтік жаратылулардың табиғи элементтерге, табиғи ортаға арақатынасымен айқындалып қана қоймай, табиғи элементтердің әлеуметтікке, әлеуметтік ортаға, мәдениетке әсер етуімен айқындалады.

1. Мәдениет пен табиғат арасындағы байланыс.

Адам мен табиғат арасындағы қарым-қатынас-антропогендік факторлар-дың, табиғаттың және табиғи факторлардың адамның денсаулығына кешенді әсер-ықпалы. Адам мен табиғат арасындағы қарым-қатынас эволюциясы-ди-намикалық сапалар бойынша өзгеріп тұратын, қоғамның өндіргіш күштері мен экологиялық жүйелер арасындағы тарихи өзара байланыс.«Тәрбиенің негізі-табиғат», ал адам-табиғаттың бір бөлігі және оның заң-дылықтарына бағынушы. Қоғамның даму да табиғатпен тығыз байланысты. Адам мен табиғат арасында жақындық болмай, даму немесе болашақ болмай-ды. Табиғаттың бізге берері көп. Адам баласының жүрегіне-мейірім мен ізгі-лікті ұялатқан табиғат. Ол-аяулы Ана. Ол-адам бойына қуат, көңіліне шабыт, сезіміне ләззат шапағатын ұялататын сұлулық пен әсемдік әлемі. Адам бала-сы дүниеге келгенде, табиғи күштердің жиынтығын бойына жинақтап туады.Алайда, бірте-бірте көптеген факторлардың әсерінен ол табиғаттан алшақтап, шын мәніндегі құдірет қасиетін жоғалтады. Табиғат-Ананың өзі ғана жер бе-тінде адамсыз жайқалып тұра беруі мүмкін, ал адам ше?. Адамның табиғат-тан тысқары өмір сүруі мүмкін емес. Экологиялық білім мен тәрбие беруді, қоғамдық-саяси салалардан бөліп алуға болмайды. Қоғам мен табиғаттың қа-рым-қатынасы-дүниетанымдық мәселе.Адамның рухани қалыптасуына табиғаттың тигізер ықпалы мол. Табиғатқа деген ізгілік сезім, адамның барлық кейінгі өміріне де игі әсерін тигізері сөз-сіз. Табиғаттың жеке тұлға қасиетін дамытудағы ролі, мейірбандыққа тәрбие-леуде көрініс табады, оны табиғатқа деген қатыгездіктен сақтандырады. Өзі табиғатпен үйлесімді бірлікті сақтамайтын адам бойында жарасымды қасиет те болмайды. «Үйлесімді адам» деген түсінікке, адамның табиғатпен жара-сымдылық табуы туралы ұғым жатқызылады. Табиғат үйлесімділігі мен сұ-лулығын тану-адамның өз-өзімен, өзге адамдармен толық келісім табуына жәрдемдеседі.Адам мен табиғаттың мызғымас бірлігі оған - адамның «бейорганикалық денесіне» - өзінің ағзасына деген қатынасты болжайды. Табиғатқа қатысты мәдениет дегеніміз - өңдеу, топырақты өңдеу, ал адамға қатысты - білім беру, сезімдер мен ойларды қалыптастыру. Осыған байланысты, біз тек әлеуметтік адам үшін болатын табиғаттың адами мәні туралы айтуымыз керек, өйткені қоғамда ғана табиғат адам қызметінің маңызды элементі болып табылады.Табиғи объектілердің, құбылыстар мен процестердің адами мәні олардың адаммен өзара әрекеттесуінде адами, мәдени анықтамаларды иеленуінен көрінеді. Мрамор кесіндісі құрылысшыға, мүсіншіге немесе химикке - бейорганикалық, ал аспандағы найзағайға - діни қызметкерге, ақынға немесе физикке әр түрлі анықтама береді. Барлық жағдайда адам «екінші табиғатты» объективті әлем заңдарына сүйене отырып жасайды. Ал керісінше, адам өзінің сезім мүшелерінен тыс тұрған объективті әлемді адамның мәдени шығармашылық саласына енген дәрежеде қабылдайды. Адам табиғаттағы үйлесімділікті, тәртіпті түсінеді, оны өзінен тыс «ендіреді», оның практикалық - өзгертуші және танымдық қызметі. Осылайша, ол адамзат мәдениеті әлемін жасайды.