Алена Траянская

Алена Траянская-першая фатальная жанчына ў гісторыі еўрапейскай культуры. З-за яе грэкі (ахейцы) напалі на траянцаў (жыхароў прыгожага Іліён). Кровапралітныя бітвы забралі жыцці адважных герояў. Усе яны аддалі жыццё за вызваленне (і ўтрыманне ў палоне) выдатнай «валавокай» Алены, якую багіня прыгажосці і любові Афрадыта паабяцала Парыса за тое, што той прысудзіць ёй яблык разладу, прызначанае «найпрыгажэйшай».

Навошта Ронсар прысвячае цыкл Алене, калі любіць Касандра? Справа ў тым, што вобраз Алены азначае для яго сімвал ахвяры, якую ён гатовы прынесці на алтар любові да Касандры (жанчыне цалкам рэальнай). Дзеля Алены сотні ахейскіх мужоў пайшлі на смерць, а Ронсар гатовы паўтарыць іх подзвіг, бо веліч любові бачыць у самаадрачэнні ў імя яе.

Адной багіні верны быў Ронсар,

Свае вершы прынёс ён музам у дар,

А сэрца на алтар любові ўскладзе!

Гэтая цытата з верша «Обет» лічыцца эпіграфам да творчасці гэтага мастака слова. Матывы самаахвярнасці і вернасці ідэалу праймаюць цыкл вершаў, прысвечаных каханай паэта, Касандры. У гэтых матывах, дарэчы, выказана адрозненне з Петраркой, бо апошні рабіў акцэнт на сабе і сваёй экзістэнцыі.

І ён зразумее, навошта спяваю таго хвалу,

Хто ў маю грудзі ўсадзіў чароўную стралу

І апаліў мяне любові смяротным атрутай.

Нягледзячы на тое, што каханне для паэта спалучаная з пакутніцтвам, ён не перастае дзякаваць лёс за такі надзел. У той жа час кідаецца ў вочы рэфрэн асуджанасці, паўтаральны паміж радкоў. Каханне для аўтара раўнасільная смяротнага яду,