Адам денесин зерттеу

Адам денесін зерттеу

16 ғасырда, Андреас Везалиус есімді дәрігер, өліктердің денесін қолдану арқылы адам анатомиясын зерттеді. Ол өзінің  тәжірибелерінде адамның өлі денелерін қолданды. Везалиус Брюссельде дүниеге келген, (бірақ каким-то образом) Парижде дәрігерлікті оқып шығады. Уақыт өте ол Падуа Универститетіне ауысады және сол жерде анатомия профессоры болып еңбек етеді.  1953 жылы ол «Адам денесінің жұмыс істеуі»- атты суреттелген кітабын жарыққа шығарады.

14 және 17 ғасырлардың аралығында ғылым мен медицинаның іргесі қаланды. Хирургия өнерін жетілдіруші Эмбройз Паре болып саналады. Парацельс 20 ғасырдың химиотерапиясының атасы атанды. Андреас Везалиус анатомияны тікелей қадағалауларға негізделген ғылым ретінде қалыптастырды. Ағылшын дәрігері Ульям Харви 1 Джеймс патшаның кезінде қан айналым жүйесін ашты және оған қоса оның отандасы Томас Сайденхэм ішкі медицина ғылымын дамытқан кісі.

        1675 жылы Энтони ван Лиуеноек, Голландия сыра қайнатушысы микроскопты ойлап тауып, бактерия мен протозовты қадағалап көрді.Ол микро ағзаларды сипаттады. Өзге маңызды жаңалықтар 17 ғасырда ашылған болатын. Бұл жаңалықтар адам денесін танып білуде маңызды рөл атқарды, әсіресе ас қорту бездерінің түрлері, қан айналымы, сенсорлық жүйкенің  аяқталулары, құлақтың құрылысы мен қызметі,  сілекей бездері мен сүйектің құрылысында.

Суретшілердің адам денесін талдауы

Римдік кездерден бері, адамадар өлі денелерден үрейленген. Адам денесін кесіп, ішін ашып көру, олардың жұмыстары мен түрлі бөлшектерін зерттеу дін және заң тұрғысынан тыйым салынған болды. Осы арқылы анатомияны үйрену мыңдаған жылдарға тежеліп қалды.