Што дала мне даўняя літаратура

А ці задумваліся лі вы калі набудзь над такім пытаннем: “Што дала мне даўняя літаратура"?

Літаратура дае нам найглыбейшы вопыт жыцця. Літаратура развівае розум і пачуцці. Яна - наш настаўнік, правадыр. Правадыр у свет рэальнага і нерэальнага. Здольнасць выказваць думкі ў слове ёсць адметная рыса чалавека. Усё тое, што ўваходзіць у нашу душу, адкладваецца ў нашых пачуццях, думках, і ў іх выказваннях.

Літаратура развівае ў нас не толькі пачуццё прыгажосці, але і разуменне - разуменне жыцця, усіх яе складанасцяў, служыць правадніком у іншыя эпохі і да іншых народаў, раскрывае перад намі сэрцы людзей якія жылі і працавалі ў даўнейшыя эпохі часу.

Чытаючы апавяданні прошлага часу, мы спасцігаем у літаратуры дух часу, знаёмімся з праблемамі развіцця, даведваемся, чым жыў i жыве народ. На крутых паваротах гісторыі людзі заўсёды звяртаюцца да дзён мінулых, каб больш дакладна і глыбока ўсвядоміць дзень сённяшні, каб зразумець свае вытокі, карані.

У беларускай літаратуры ёсць творы, якімі беларускі народ можа ганарыцца.

Менавіта з імем У.Караткевіча звязана абуджэнне цікавасці да гісторыі нашай зямлі. Яркія, мужныя людзі, якія жывуць і дзейнічаюць у яго творах, вучаць нас любові да Радзімы, да яе народа, мовы і культуры, у яго творах паказаны подзвігаў нашых продкаў. Каб пераканацца ў гэтым, дастаткова прачытаць творы "Сівая легенда", "Хрыстос прызямліўся ў Гародні".

Таксама творы Л.Дайнека, А.Лойка, K. Тарасава можна аднесці да інтэнсіўнага этапу развіцця гістарычнага жанру ў беларускай літаратуры. Цікава расказвае пра мінулае Беларусі Л.Дайнека ў раманах "Меч князя Вячкі",