Аэродинамика тарихы

                                             Аэродинамика тарихы

       Аэродинамика-ауа қозғалысын зерттеумен байланысты динамика бөлімі. Аэродинамика гидродинамика мен газ динамикасының қосалқы бөлімі және бұл термин гидродинамикаға қатысты жиі қолданылады.

        Аэродинамиканың бастапқы тұжырымдамаларының алғашқы жазбалары б.з. д. 2-ші және 3-ші ғасырларда Аристотель мен Архимедтің еңбектерінен басталады, бірақ ауа ағынының сандық теориясын жасау тек 18 ғасырда басталды. 1726 жылы Исаак Ньютон заманауи аэродинамика бойынша алғашқы мамандардың бірі болды, ол кейінірек ағынның төмен жылдамдығы үшін сыналған ауаға төзімділік теориясын жасады. Ал сол ауаға төзімділік эксперименттерін зерттеушілер  18-19 ғасырларда жүргізді, бұл 1871 жылы алғашқы аэродинамикалық құбырдың құрылысына ықпал етті. 1738 жылы шыққан "Hydrodynamica" басылымында Даниэль Бернулли қысым, жылдамдық және тығыздық арасындағы байланысты түбегейлі сипаттады, қазір Бернулли принципі деп аталады, көтеру күшін есептеу әдістерінің бірі болып табылады.

      XIX ғасырдағы аэродинамика бойынша жұмыстар  ауада ұшуға қол жеткізуге ұмтылды . Джордж Кали 1799 жылы бүгінгі күнде бекітілген қанатты ұшақ тұжырымдамасын жасады және ұшудың негізгі төрт күшін - көтеру , тарту , қарсылық және салмақты анықтады . Үлкен көтеру күші мен төмен фронтальды кедергісі бар аэродинамикалық беттердің дамуымен бірге ұшуға қажетті ақылға қонымды болжамдарды жасау, алғашқы қозғалтқышпен ұшуға жол ашты. 1903 жылы 17 желтоқсанда Уилбур мен Орвилл Райт алғашқы сәтті қозғалтқыш ұшағын ұшырды. Бұл алғашқы ұшу қазіргі заманғы аэродинамикаға жол ашып, авиаторлар мен аэродинамиктер арасындағы ұйымдасқан ынтымақтастыққа әкелді.