Якое значэнне ў гісторыі Беларусі мела палітыка перабудовы?

ЗМЕСТ

 УВОДЗІНЫ……………………………………………..……..3

1.КУРС НА ПАСКАРЭННЕ САЦЫЯЛЬНА-   ЭКАНАМIЧНАГА РАЗВIЦЦЯ…………………...…………..4

2.ПАЛIТЫКА ПЕРАБУДОВЫ, ЯЕ ЗМЕСТ I ШЛЯХI АЖЫЦЯУЛЕННЯ……………………………………………..6

3.ФАРМIРАВАННЕ ПАЛIТЫЧНАЙ АПАЗIЦЫI У БЕЛАРУСI……………………………………………………...9

4.ВЫНIКI ПЕРАБУДОВЫ…………………………………..10

ЗАКЛЮЧЭННЕ……………………………………………….11

СПІС СКАРЫСТАНЫХ КРЫНІЦ………………….........12

УВОДЗІНЫ

Для свайго эсэ я выбрала тэму «Якое значэнне ў гісторыі Беларусі мела палітыкаперабудовы?» Гэта тэма блізкая мне тым, што я нарадзілася ўперыяд перабудовы, і яе падзеі кранулі таксама і маёй сям'і. 

Перабудова – вельмі гучны перыяд у гісторыі Рэспублікі Беларусь. Палітыка перабудовы, пачатая часткай кіраўніцтва КПСС на чале з Міхалам Гарбачовым, прывяла да значных змен у жыцці краіны і свету ў цэлым. Падчас перабудовы агаліліся якія збіраліся дзесяцігоддзямі праблемы, асабліва ў эканоміцы і міжнацыянальнай сферы. Да ўсяго гэтага дадаліся абмылы і пралікі, дапушчаныя падчас правядзення саміх рэформаў. Рэзка абвастрылася палітычнае супрацьстаянне сіл, што выступаюць за сацыялістычны шлях развіцця, партый і рухаў, якія злучаюць будучыню краіны з арганізацыяй жыцця на прынцыпах капіталізму, а таксама па пытаннях будучага аблічча БССР, стасункаў рэспубліканскіх органаў дзяржаўнай улады і кіравання.

 Дачыненне людзей да дадзенага гістарычнага этапу з'яўляецца дваістым. Адны лічаць, што перабудова – гэта выйсце са складанага становішча застою, што змены былі неабходны, ці дрэнна, добра, але трэба было змяняць сістэму, яе прыладу і што змены не маглі быць выраблены з прычыны складанага агульнага стану рэчаў у міжнароднай палітыцы і на «унутраных франтах». Іншая думка на гэты конт палягае ў тым, што кіраўнікамі рухалі простыя эгаістычныя меркаванні, і праз усе размовы пра неэфектыўнасць сацыялізму гэтыя карыслівыя меркаванні праглядалі цалкам выразна. Ініцыятары перабудовы хацелі пакласці грошы ў сваю кішэнь.

1.КУРС НА ПАСКАРЭННЕ САЦЫЯЛЬНА-ЭКАНАМIЧНАГА РАЗВIЦЦЯ

10 сакавіка 1985 г . Генеральным сакратаром ЦК КПСС быў выбраны М.С. Гарбачоў. З яго палітычнай і дзяржаўнай дзейнасцю як першага кіраўніка краіны звязана правядзенне шматлікіх рэформ, якія ў рэшце рэшт прывялі да змены сацыялістычнага дзяржаўнага і грамадскага ладу, да рэстаўрацыі капіталізму ў СССР.

У сярэдзіне 80-х гг. Савецкі Саюз апынуўся ў складаным становішчы. Запавольваліся тэмпы сацыяльна-эканамічнага развіцця, не заўсёды дасягненні навукі і тэхнікі ўкараняліся ў вытворчасць, нізкай была якасць многіх відаў прадукцыі, не хапала высакаякасных тавараў на рынку, па некаторых паказчыках прыпыніўся рост жыццёвага ўзроўню народа. Патрабавалася рэфармаванне палітыка-эканамічнай сістэмы, якая ў аснове сваёй сфарміравалася ў СССР у 1920 – 1930-я гг.

Пленум ЦК КПСС у красавіку 1985 г . прыняў курс на паскарэнне сацыяльна-эканамічнага развіцця СССР. Гэты палітычны курс меркавалася ажыццявіць за кошт трох асноўных фактараў: 1) навукова-тэхнічны прагрэс, прыярытэтнае развіццё машынабудаўнічага комплексу – базы гэтага прагрэсу; 2) структурная перабудова эканомікі – прыпыненне затратнага капітальнага будаўніцтва і выкарыстанне сродкаў, якія вызваляюцца пры гэтым, на тэхнічнае пераўзбраенне і мадэрнізацыю прадпрыемстваў; 3) актывізацыя чалавечага фактару – павышэнне творчай, стваральнай актыўнасці людзей, ўмацаванне працоўнай дысцыпліны, павышэнне зацікаўленасці людзей у выніках працы, актывізацыя руху рацыяналізатараў і вынаходнікаў.

Аднак тагачасная эканоміка СССР была недастаткова ўспрымальнай да новых ідэй, дасягненняў навукі і тэхнікі. У сувязі з ростам і вялікімі маштабамі прамысловай і сельскагаспадарчай вытворчасці ўзнікла напружанне ў забеспячэнні яе сыравінай і энергетычнымі рэсурсамі. Зніжэнне цэн на сусветным рынку на сырую нафту прывяло да таго, што ў 1985 – 1986 гг. даходы ад яе экспарту паменшыліся на 1/3 частку. Гэта вельмі ўскладніла закупку абсталявання за мяжой. Ва ўмовах старой сістэмы арганізацыі працы і яе аплаты сур’ёзнай матэрыяльнай зацікаўленасці работнікаў не атрымалася. На справе адбывалася не паскарэнне, а запавольванне сацыяльна-эканамічнага развіцця.