Дәннің технологиялық сипаттамасы

Жоспар

1 Қурстық жұмыстың жоспары  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

2 Кіріспе. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

3 Дәннің технологиялық сипаттамасы. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . 5

3.1 Дәннің құрылымының технологиялық мәні және құрамы. . . . . . . . . . . . . .5

4 Дәнді ұнтақтау. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

4.1 Ұнтақтау классификациясы. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . 7

5 Ұнтақтау бөлімінің типтік технологиялық схемасы. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

6 Ұнтақтау балансы. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

7 Жабдықтарды есептеу және таңдап алу. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . .11

7.1 Вальцелі сызықты анықтау. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . .  . .11

7.2 Үктіру машиналарын анықтау . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . .

7.3 Елену бетін анықтау. . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

7.4 Елеуіштер санын анықтау. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

7.5 Дайын өнімнің шанақ санын анықтау. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

8 Жабдықтарды орналастыру және жинақтау. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

9 Курстық жұмыстың сызба бөлімі

9.1 Ұнтақтау бөлімінің жалпы түрі. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

9.2 Ұнтақтау бөлімін қабаттарының қимасы . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Қорытынды  

Әдебиеттер тізімі

          КІРІСПЕ

     Көптеген жылдар бойы ұн техникасы және технологиясы дамуда және жетілуде. Оның теориялық және практикалық дамуына мынандай екі жағдай әсерін тигізді. Бірінші - өнімдерді өндіру өмір талабы; екінші – ұнтақтау процесінің жоғары энергия сыйымдылығы. Барлық технологиялық жаңалықтар және энергия ошақтары, алдымен диірмендерде жүзеге асырылды. Осы замандағы жаңа ғылыми кибернетиканың пайда болуы ұн тарту практикасына борышты.

     Желді және сулы қозғалыстардың пайда болуы бұрынғы библиялық уақыттан қол диірменнен механикалық әдіске көшуін революциялық өзгеріспен сипаттауға болады. Сол заманнан бастап тас диірмен машинамен алмастырылды. Су диірменді жаңа эрадан шамамен 20 жыл бұрын  рим архитекторы Витрувит жазып түсіндірді, сол уақыттан бастап жел диірмен пайда болды. Осы диірмендер Ресейде IX ғасырда, ал XII жүзжылдықта барлық жерде кеңінен орын алды.

     Бу диірмені Ресейде 1818 жылы салынды, бертін келе бұл диірмендердің саны 690 жетті. Диірмендерде ішкі жанғыш двигательдер кеңінен қолданыла бастады. 1914 жылы Санкт – Петербургте қара бидайдан еленген ұн алатын диірменінде бірінші рет электр қозғауыш пайдаланды. 1783 жылы американ инженер Эванс барлық операциялар толық механикаланған диірменді жобалап жүзеге асырады.

    Вальцелі станоктарды ойлап табу диірмен дамуында өте зор роль атқарады. Ресейде бұл станоктар 1822 жылы қолданды. 1880 жылы Волга бойындағы диірмендер толығымен вальцелі станоктарға көшті.

    Жаңа эраның X ғасырында, Плиныйдың жазуы бойынша, бидайдан бірнеше сортты ұн алынған. Плиный бойынша астыққа процентпен есептегенде, ұнның шығымы:

     Жоғарғы сортты ұн 15,7%

     Орта сортты ұн 48,3 %

     Жармадан алынған ұн 28,1%

     Күңгірт түсті ұн 4,6%

     Ұн зауыттарын жобалауда және оларды іске қосуда арнайы оқулықтардың қажеттілігі анықталды. Осы мәселелер бойынша бірінші рет 1812 жылы В. Левшиннің инженерлік нұсқауы жарыққа шықты.

     1876 жылы бірінші инженер мукомол, Санкт – Петербург технологиялық институтының профессоры П. А. Афанасьев «Курс мукомольных мельниц» оқулығын баспадан шығарды, ал 1884 жылы оның оқушысы профессор К. А. Зворыкин «Курс мукомольных мельниц» кітабын шығарды. Осы дәстүрді ары қарай жалғастырған профессор П. А. Козьмин 1912 жылы «Мукомольное производство», одан кейін оның бірнеше рет жаңарған түрі баспадан жарық көрді, сонымен қатар бұл кітап ағылшын тіліне аударылды. Осы оқулық 1950 жылға дейін жоғары оқу орындарында негізгі оқулық болып саналды.