Минимализм в архитектуре

       Минимализм в архитектуре

     Предпосылки минимализма можно увидеть в конструктивизме 1920-х годов, представители которого в строительстве стремились к абсолютизации технических приемов, как функционалисты до этого. Большое влияние на возникновение и формирование Минимализма оказала художественная группа «Стиль» — общество художников, образованное в Лейдене в 1917 г. Согласно программе группы художественное произведение должно иметь рационально-утилитаристский акцент — разработано трезво, ясно и энергично, в «инженерной чистоте и конкретности». При применении этих принципов в архитектуре и дизайне выявилось общее правило: постройка выражалась как пластический образ, как бы вздымающийся над землей. Однако основное влияние на возникновение этого стиля оказали японская архитектура и дизайн, чьи тенденции проникли в Западный мир после Второй мировой войны, где минимализм как никогда лучше подошел для воплощение задумок в градостроительстве. Пресыщенность декоративными элементами, новые технологии, новый взгляд на мир и новые философские и религиозные течения требовали отображения в архитектуре и дизайне. Архитектор Людвиг Мис ван дер Роэ принял девизом своего творчества «Меньше — значит больше», тем самым описав основной принцип минимализма. Его идеи подхватил конструктор Бакминстер Фуллер чьим кредо стало «делать больше с меньшими затратами». Концепция этого течения утверждала, что нужно оставлять лишь самое необходимое и лучшее, довольствоваться малым, уделяя большее внимание качеству материалов. Архитектура в стиле минимализма обращает внимание на красоту структуры, она лишена декора и украшательства. Минимализм в экстерьере это всегда сочетание вертикальных и горизонтальных  прямых. Архитектурные элементы наделены максимальной функциональностью, например, пол с подогревом может заменять радиатор. В большинстве случаев архитектура минимализма исполнена из натуральных материалов, особое предпочтение отдается фактуре дерева, камня, мрамора, стекла. Из любимых металлов выделяется хромированная сталь. В минимализме оттенок важнее цвета. Архитекторы используют нейтральную цветовую гамму, которая свойственна природным материалам. В основном используются оттенки белого, серого, бежевого, коричневого. На первый план выходят простые геометрические формы и ясные объемы. Особое значение уделяется световому искусству. Апогей развития идеологии минимализма пришелся на 60-е годы XX века. Стиль минимализм и в наши дни остается одним из наиболее востребованных направлений архитектуры.

                             Мінімалізм ў архітэктуры

     Перадумовы мінімалізму можна ўбачыць у канструктывізме 1920-х годов, прадстаўнікі якога ў дойлідзтве імкнуліся да абсалютызацыі тэхнічных сродкаў падобна функцыяналістам да гэтага. Большое ўплыў на ўзнікненне і фарміраванне мінімалізм аказала мастацкая група «Стыль» - грамадства мастакоў, утвораная ў Лейдене ў 1917 г. Паводле праграме групы мастацкі твор павінна мець рацыянальна-утылітарысцкаю акцэнт - распрацавана цвяроза, ясна і энергічна, у «інжынернай чысціні і канкрэтнасці». Што датычыцца прымянення гэтых прынцыпаў у архітэктуры і дызайне выявілася агульнае правіла: пабудова выяўлялася як пластычны вобраз, як бы уздымаюцца над зямлёй. Аднак асноўны ўплыў на ўзнікненне гэтага стылю аказалі японская архітэктура і дызайн, чые тэндэнцыі праніклі ў Заходні свет пасля Другой сусветнай вайны, дзе мінімалізм як ніколі лепш падышоў для ўвасабленне задумак у горадабудаўніцтве. Перасычанасць дэкаратыўнымі элементамі, новыя тэхналогіі, новы погляд на свет і новыя філасофскія і рэлігійныя плыні патрабавалі адлюстравання ў архітэктуры і дызайне. Архітэктар Людвіг Міс ван дэр Роэ прыняў дэвізам сваёй творчасці «Менш - значыць больш», тым самым апісаўшы асноўны прынцып мінімалізму. Яго ідэі падхапіў канструктар Бакминстер Фуллер чыім крэда стала «рабіць больш з меншымі выдаткамі». Канцэпцыя гэтай плыні сцвярджала, што трэба пакідаць толькі самае неабходнае і лепшае, здавольвацца малым, надаючы большую ўвагу якасці матэрыялаў. Архітэктура ў стылі мінімалізму звяртае ўвагу на прыгажосць структуры, яна пазбаўленая дэкору і ўпрыгожвальніцтва. Мінімалізм у экстэр'еры гэта заўсёды спалучэнне вертыкальных і гарызантальных прамых. Архітэктурныя элементы надзелены максімальнай функцыянальнасцю, напрыклад, падлога з падагрэвам можа замяняць радыятар. У большасці выпадкаў архітэктура мінімалізму выканана з натуральных матэрыялаў, асаблівую перавагу аддаецца фактуры дрэва, каменя, мармуру, шкла. З любімых металаў вылучаецца храмаваная сталь. У мінімалізме адценне важней колеру. Архітэктары выкарыстоўваюць нейтральную каляровую гаму, якая ўласціва прыродным матэрыялам. У асноўным выкарыстоўваюцца адценні белага, шэрага, бэжавага, карычневага. На першы план выходзяць простыя геаметрычныя формы і ясныя аб'ёмы. Асаблівае значэнне надаецца светлавому мастацтву. Апагей развіцця ідэалогіі мінімалізму прыйшоўся на 60-я гады XX стагоддзя. Стыль мінімалізм і ў нашы дні застаецца адным з найбольш запатрабаваных кірункаў архітэктуры.