Фаталистік суицид

Фаталистік суицид.

Эгоистік суицид Дюркгеймнің The Elementary Forms of the Religious Life («Дін ұстанудың қалыпты формалары») (1912) атты әлеуметтануға арналған соңғы үлкен еңбегі жарық көрмес бұрын, оның идеяларының америкалық әлеуметтануға келу жолы жайлы кейбір мәселелерді айта кеткен абзал. Дюркгейм заманауи әлеуметтанудың «әкесі» болып саналады, бірақ биологиялық әкелік секілді, пәндердің түптегі ДНҚ тест көмегімен анықтала алмайды, сондықтан әлеуметтік құрылым ретінде қарастырылуы керек. Америкалық ең ірі теорияшылардың бірі – Толкотт Парсонс (1937) Дюркгеймді «әке» мәртебесіне көтерді және бұл Дюркгеймнің кейінгі көзқарасына әсер етті.

Парсонс Дюркгеймнің өзгерісін «Суицид» және «Дін ұстанудың қалыпты формалары» атты еңбектері арасындағы теориялық айырмашылықпен байланыстырады. Ерте кезеңдегі Дюркгейм, негізінен, позитивист болды, ол жаратылыстану ғылымдарының әдістерін қоғамды зерттеуге қолдануға тырысты, ал кейінгі Дюркгейм әлеуметтік өзгерістерден ұжымдық идеялардағы өзгерістерге дейін зерттеген идеалист болды.

Кейінірек Парсонстың (1975) келтірген осы айырмашылықтың «шектен тыс» екені мойындалғанмен, бұл идея көптеген әлеуметтанушылардың Дюркгеймді түсінуіне әсер етті. Әлеуметтанушылар көбінесе Дюркгеймнің ертедегі немесе кейінгі жұмыстарының аспектісімен келіседі және оған баса назар аударады.

Дюркгеймнің жұмыстарын осылайша екі дәуірге жіктеудің өзіндік шындығы да бар, бірақ ол белгілі теориялық өзгерістен гөрі, оның көзқарастарының өзгеру сипатын көрсетеді. Дюркгейм әрқашан әлеуметтік күштердің табиғи күштерге ұқсастығына және ұжымдық идеялардың