Антрапалогiя рэвалюцыi: паусядзеннае жыцце Мiнчан у 1917 г

АНТРАПАЛОГІЯ РЭВАЛЮЦЫІ: ПАЎСЯДЗЁННАЕ ЖЫЦЦЁ МІНЧАН У 1917 Г.

А. А. ГУЖАЛОЎСКІ

Рассматриваются особенности повседневных практик населения Минска между Февральской и Октябрьской революциями 1917 г. Анализируется поведение городских жителей в условиях смены власти, военных действий, хозяйственной разрухи.

УВОДЗІНЫ

Паўсядзённае жыццё людзей застаецца малавывучаным. Нявывучанымі застаюцца рэальныя жыццёвыя праблемы і інтарэсы чалавека, яго каштоўнасныя арыентацыі ў пераломны момант гісторыі.

АСНОЎНАЯ ЧАСТКА

На працягу вайны сельскагаспадарчая вытворчасць скарачалася, абмен паміж вёскай і горадам парушаўся, узрастала грашова-папяровая эмісія, што прыводзіла да зніжэння курса рубля. Санітарнае становішча ў Мінску рэзка пагоршылася пасля з’яўлення ў горадзе вайсковых кантынгентаў, а таксама плыней бежанцаў. Востра стаяла праблема асенізацыі. Пітная вада за межамі вадаправода, якім карысталіся жыхары цэнтральнай часткі горада, была забруджана. Павялічылася таксама колькасць венерычных захворванняў. Сацыяльна-эканамічная сітуацыя ў горадзе паўплывала на рэзкае павелічэнне смяротнасці ў выніку атручвання алкагольнымі сурагатамі. Рэвалюцыя наклала адбітак на вытворчасць расійскіх кінематаграфічных кампаній. У тэатры прынцыпова новай, рэвалюцыйнай драматургіі не з’явілася. На працягу 1917 г. крымінальнае становішча ў горадзе пагаршалася. Адным з найбольш распаўсюджаных дэмакратычных відаў забавы гараджан па-ранейшаму заставалася наведванне садоў, сквераў, іншых гра¬мадскіх месцаў на вольным паветры. Нягледзячы