Нацыянальна-культурная спецыфіка невербальнай камунікацыі
Автор: Nahiko • Май 16, 2018 • Реферат • 3,398 Слов (14 Страниц) • 1,193 Просмотры
МІНІСТЭРСТВА АДУКАЦЫІ РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ
Установа адукацыі
«ПАЛЕСКІ ДЗЯРЖАЎНЫ ЎНІВЕРСІТЭТ»
ЭКАНАМІЧНЫ ФАКУЛЬТЭТ
КАФЕДРА ІНАСТРАНЫХ МОЎ
РЭФЕРАТ
Нацыянальна-культурная спецыфіка невербальнай камунікацыі
Выканала:
Студэнтка 1 курса
Эканамічнага факультэта
Спецыяльнасці эканоміка і кіраванне на прадпрыемстве
Бяляк Анастасія Сяргееуна
Выкладчык :
Місюкавец Л.П.
Пінск 2018
Змест
Уводзіны………………………………………………………………...………...3
Глава 1. Касцюм у невербальнай камунікацыі………………………………....5
Глава 2. Мова жэстаў у невербальнай камунікацыі…………………………....6
Глава 3. Міміка у невербальнай камунікацыі.......................................................9
Глава 4. Становішча цела у невербальнай камунікацыі………………………11
Заключэнне…………………………………………………………………….…13
Літаратура………………………………………………………………………..14
Уводзіны
Любая нацыянальная культура спецыфічная тым, што заключаецца ў змесце паняцця «нацыянальны менталітэт». Менталітэт - глыбінная структура нацыянальнай самасвядомасці і нацыянальнага несвядомага. Гэта звычкі свядомасці і стэрэатыпы паводзін, якія не ўсведамляюцца самімі людзьмі, але ляжаць у аснове іх спосабу бачання свету і праяўляюцца ва ўсім, што робяць і думаюць прадстаўнікі адной нацыянальнай культуры. Іншымі словамі, гэта наяўнасць у людзей таго ці іншага грамадства нейкага агульнага разумовага інструментара, які дазваляе людзям, якія належацьда адной нацыянальнай культуры, бачаць і адчуваюць свет у прынцыпе аднолькава, па-свойму ўспрымаюць і ўсведамляюць сваё прыроднае і сацыяльнае асяроддзе і саміх сябе. Амерыканскі культурантраполаг Піліп Бок вельмі ўдала вызначыў культуру як «тое, што робіць цябе чужым, калі ты пакідаеш свой дом». Гэта ў поўнай меры характарызуе той духоўны, эмацыйна-пачуццёвы і сацыяльна-псіхалагічны «камфорт», які адчуваюць людзі, знаходзячыся ў сваім нацыянальна-культурным асяроддзі, дзе ім не прыходзіцца кожны раз адаптавацца да чужых каштоўнасцей, узораў паводзін, норм. Менталітэт перадаецца пераважна праз механізмы масавай свядомасці ад пакалення да пакалення, вызначаючыся традыцыяй, і забяспечвае адзінства духоўнай сферы ў культуры пэўнага грамадства.
На самой справе, адзінства мовы і ладу мыслення, або менталітэту, ляжыць у самой падставе любой нацыянальнай культуры. Яно знаходзіць свой адбітак у розных па знакавай прадстаўленасці формах мовы (вербальнай, жэставай, графічнай, іканастычнай, вобразнай, фармалізаванай) і яе відах — пэўных культурных парадках (мова прычосак, мова касцюма і т. п.). Іншымі словамі, універсальна-тыпалагічнае і нацыянальна-спецыфічнае ў культуры фіксуецца не толькі вербальнымі сродкамі мовы, але і невербальнымі. Тут важна толькі дыферэнцаваць тыя віды невербальных знакаў або знакаў, якія ўтрымліваюць у сабе аднесенасць да агульначалавечага ўніверсальнага або спецыфічнага нацыянальнага ў культуры.
«Экспансіўная жэстыкуляцыя» грэкаў або італьянцаў,«непраникальны» японскі твар, рускія «мядзведжыя абдымкі» і «сардэчныя пацалункі», англасаксонскае «чмоканне ў шчаку». Стэрэатыпы такога роду адлюстроўваюць назапашаны вопыт міжкультурнага супастаўлення, і было б недарэчна проста адкідваць іх як не заснаваныя на якой-небудзь навуковай метадалогіі. Як лічыў, напрыклад, Леанарда да Вінчы, «чым больш будуць казаць пры дапамозе скуры, адзення, пачуцця, тым больш будуць набываць мудрасці».
Глава 1. Касцюм у невербальнай камунікацыі
...