Дзюдо

Дзюдо жапондық жауынгерлік өнердің бір түрі. Бүгінде бүкіл әлемге тараған бұл күрес жапон тілінен аударғанда «жұмсақ жол» дегенді білдіреді. Бұл өнердің авторы Күншығыс елінің даңқты ағартушысы Дзигоро Кано. Аталмыш жаңалықтың мақсаты - өзін өзі қорғауда дене қимылдарына аяқ-қол әрекеттерін қосып, партерде қарсыластың тепе-теңдігіне тежеу қойып, нәтижесінде тырп еткізбей қою.

Дзюдоның туған күні Каноның негізін қалаған болып саналады, бұл дзюдо Кодоканның алғашқы мектебі (жапонша 講道 館 ko: do: kan, «Институты Жолды зерттеу») 1882 ж. Жапонияда қабылданған классификацияға сәйкес, дзюдо заманауи жекпе-жек деп аталатын түрлерге жатады (дәстүрлі жекпе-жек түрлерінен айырмашылығы гендай будо - корю бужуцу) [1].

Бокс, каратэ және жекпе-жектің басқа түрлерінен айырмашылығы, орнында тұрған соққы беру техникасы басым, дзюдо негізі лақтырулардан, ауыр ұстаулардан, ұстаулардан және буындырудан тұрады. Дзюдоның пайда болу және қалыптасу кезеңіндегі тарихи түрлерінде жоғары дәрежеде дамыған соққы техникасы болды (атеми ваза), оны дзюдодан әскери және полиция үшін, сондай-ақ өзін-өзі үйрететін дзюдо түрлерінде зерттеу жалғасуда. - қорғаныс, жарыс стилінде (спорттық дзюдо) ереуілдер мен бөлімдер ең жарақаттық техниканы тек ката түрінде зерттейді, мұнда техниканың мақсаты тек серіктеспен қимылдардың дәйектілігі мен қимылдардың дәлдігін пысықтау; және ашық жарыстарға қатаң тыйым салынады. Дзюдо күрестің басқа түрлерінен (грек-рим күресі, еркін күрес) техниканы орындау кезінде дене күшін аз қолданумен және көптеген рұқсат етілген техникалық әрекеттерімен ерекшеленеді.

Философиялық құрамдас бөлігі бар дзюдо үш негізгі қағидаға негізделген: 1) үлкен жетістікке жету үшін өзара көмек пен түсіністік, 2) тән мен рухты тиімді пайдалану және 3) жеңіске жету үшін. Дәстүрлі түрде дзюдо жаттығушыларына дене тәрбиесі, қоян-қолтық ұрысқа дайындық және сананы жетілдіру мақсаттары жүктеледі, ол үшін тәртіп, табандылық, өзін-өзі бақылау, әдептілік талаптарын сақтау, жетістік пен қол жеткізуге қажетті күш арасындағы байланысты түсіну қажет. бұл

Дзюдока (іс-тәжірибелік дзюдо) бүкіл дененің толықтай иілуін қамтамасыз етеді. Тепе-теңдікті сақтап, дұрыс тыныс алуды басқарады. Оқушы үнемі қырағы болып, «өлі қимылдарды» назардан тыс жібермеуі тиіс.Дзюдоның техникасын оқып-үйрену дұрыс құлауды ("укэми") білуден басталады.

Жарақат алмаудың маңызды тетіктерінің бірі – татамиде қолмен амортизациялық алдын-ала соққы болып табылады. Алға қарай құлау кезінде қолдың иілген бөлігі алға қарай бұрылады. Арқамен құлау кезінде шынтақ түзеліп, денеден 45-60 градусқа алшақтайды. Бүйірмен құлауда бір қолдың шынтағы түзеліп, екінші қол корпустан бөлініп, жоғары көтеріледі. Барлық жағдайдайларда шынтақ татамиге бағытталып, ал саусақтар бір-біріне нығыздалған күйінде сақталуы тиіс.Алға қарай құлаған кезде қорғанып құлаудың екінші нұсқасы бар. Қолды шынтақтан сәл бүгеді, саусақтарды ашады. Басты шалқайтады және бұрады. Одан кейін, саусақтар татамиге тиген кезде, біртіндеп алдымен кеуде, одан кейін қарын, ең соңында жамбас жерге тиеді.Арқамен құлаған кезде,