Хлорелла

Әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университеті

Реферат

Хлорелла

Тексерген: Тыныбеков Б.М.

Орындаған: Шаяхметова А.Е.

Факультет: биотехнология 20-01к

Алматы қ., 2020 жыл

Жоспар:

• Кіріспе

1. Хлореллаға жалпы сипаттама;

• Негізгі бөлім:

1. Хлорелланың құрылысы мен құрамы;
2. Мекен ету аймақтары;
3. Даму циклі мен көбеюі;
4. Тіршілік әрекеті;
5. Хлорелланың пайдасы мен маңызы.

• Қорытынды
• Пайдаланылған әдебиеттер

Хлорелла (Chlorella, грек. χλωρός, "жасыл" және лат. - ella-кішірейткіш жұрнақ) - жасыл балдырлар бөлімі, протококкалар класына жататын бір клеткалы балдыр. Пішіні домалақ немесе сәл сопақшалау,клетка ішінде әдетте бір хлоропласт болады. Хлорелла автоспоралар (апланоспоралар) арқылы көбейеді. Клетка заты 2,4,8 және бұдан да көп автоспораларға бөлініп, аналық клетка қабырғасы жарылып, споралар төгіледі. Хлорелланың жынысты көбеюі де, хромосомасының бар-жоғы да әлі күнге дейін белгісіз. Оның клеткасында ақуыз, май, көмірсулар көп болады және бұлардың мөлшері өсіру жағдайына байланысты 60-80 % - ке жетеді. Хлорелла ақуызы құрамында барлық дерлік (метиониннен басқа) алмаспайтын аминқышқылдары, әртүрлі дәрумендер, әсіресе продәрумен А, С, Е, РР көп болады. Ол адам мен мал қарынында нашар қорытылады.

Хлорелланың құрамы:

Құрылысы. Хлорелланың клеткалары ұсақ, шар тәрізді болады. Олар тек микроскоппен қарағанда ғана жақсы көрінеді. Хлорелланың клеткасының сыртын жылтыр қабықша қаптап тұрады. Қабықша астында цитоплазма мен ядросы орналасқан. Цитоплазмасының жасыл хроматофоры болады. Хлорелла қозғалмайтын автоспоралары арқылы өте тез көбейеді және өзін қоршаған ортадан органикалық заттарды белсенді түрде сорып отырады. Сондықтан да оны лас суларды биологиялық жолмен тазартуға жиі пайдаланады. Космос корабльдеріндегі және сүңгуір қайықтардағы ауаның тұрақты және қалыпты құрамын сақтап тұруға аса қажет. Соңғы кезде хлорелланы өндірістік мақсатта өсіруге бағытталған тәжірибе жұмыстары жүргізіліп келеді.

[pic 1]

Мекен ету аймақтары. Хлорелла тұщы суларда және топырақта көп кездеседі. Өте кең таралған түрі - Chlorella vulgaris. Ол үнемі суда және батпақтарда, арықтарда және тоғандарда мекендейді. Ол жиі дамиды, сонымен қатар оған байланысты Chlorella infusionum зертханаларда және үйде сумен немесе пепсин мен қант ерітінділерімен ыдыстарда, әйнектің ішкі бетін жасыл жабындымен жабады. Хлорелла құрамында хлорофилл а және хлорофилл b бар, фотосинтез процесі үшін хлорелла тек су, көмірқышқыл газы, жарық, сонымен қатар көбейту үшін аз мөлшерде минералды заттарды қажет етеді.[pic 2]

Хлорелланың тіршілік ету аймақтары

Хлорелланың даму циклі келесідей:

-олардың вегетативті денесі қалың қабығы бар бір сфералық немесе сопақша жасушадан тұрады. Кейбір ғалымдардың пікірінше (Brandt, Dangeard) целлюлозадан тұрады, ал басқаларының пікірінше (г.Энтц (венг.), Фаминцын, Аверинцев) целлюлозасыз мөлдір желатинді заттан құралған. Мұндай келіспеушілік кейде хлорелла қабығы хлорцинкиод реагентінен целлюлозаға тән күлгін бояу бермейтіндігіне байланысты болды, сондықтан бұл мәселе әлі де ашық. Әр түрлі авторлардың пікірінше, сфералық вегетативті жасушалардың мөлшері 1,5 мкм-ден 12 мкм-ге дейін өзгереді. Әрбір осындай жасушада біртекті протоплазма, өте кішкентай ядро, гематоксилинмен әдемі боялған және таспа тәрізді немесе дөңгелек ламель тәрізді, қабырға тәрізді хроматофор, бір немесе екі пиреноид бар. Г.Энтц хлорелла жасушаларында хламидомонадтар сияқты ерекше контрактілі вакуольдерді сипаттады, бірақ кейінгі зерттеушілер оның теориясын жоққа шығарды. Бейеринк хлорелланың қоректенуін зерттеді және қажетті азотты алу үшін олар тек пептонға ғана емес, сонымен қатар кейбір көмірсуларға, мысалы, қантқа да мұқтаж екендігін дәлелдеп, оларды пептон-көмірсулар организмдерінің физиологиялық тобына жатқызды.