Өнердегі ориентализм

Өнердегі ориентализм

Ориентализм- жаңа дәуірдің еуропалық мәдениетінде сюжеттер мен мотивтерді, сондай-ақ Шығыстың әртүрлі елдерінің әдебиетін, сәулетін, бейнелеу өнерін, музыкасын экспрессивтіліктің кейбір стилистикалық әдістері мен құралдарын қолдану. Тар мағынада - романтизм дәуірінің әдебиеті мен өнеріндегі стилистикалық тенденция, батыстың мәдениетіне қарсы тұратын және сонымен бірге оны толықтыратын ерекше әлем ретінде Шығыстың шартты бейнесін қалпына келтіруге бағытталған.

Еуропалық өнерде ориентализм алғаш рет XVIII ғасырдың ортасында, Рококо дәуірінде пайда болды. Бұл стиль шындықтың әсем бейнесі және талғампаздықпен ерекшеленеді. Алдымен Францияда, содан кейін басқа Еуропа елдерінде түрік стилінде жасалған өнер туындылары - «тюркери» сәні пайда болды. Сол дәуірдің суретшілері, кескіндемешілері қоғам қажеттіліктеріне тез жауап беріп, түріктердің қиялы өмірінен идиллиилық көріністер сала бастады. Экзотикалық костюм киген дворяндардың портреттері де үлкен сұранысқа ие болды.

1801 жылы суретші Антуан-Жан Гро француздар мен түріктер арасындағы шайқасты бейнелейтін «Назарет шайқасы» картинасын салды. Осы жұмысы үшін ол ұлттық кескіндеме сыйлығымен марапатталды, ал ориентализмді қоғам қызу қабылдады. Эжен Делакруа Африкаға барып, альбомдарды акварель эскиздерімен толтырады, оларды қысқа жазбалармен қамтамасыз етеді. Марокко мен Алжирдің ыстық, ашық күнінің астында ол жаңа түстерді, жарқын көлеңкелерді ашады. Қозғалмалы рефлекстерді анықтайды: әр түс жақын жерде